Do współpracy w ramach projektu zaproszono dwie lokalne szkoły. Z Zespołu Szkół nr 1 Katowicach w projekcie wzięła udział młodzież ze szkoły branżowej w tym trzy osoby niedosłyszące. Pierwszym tematem był wykład poprowadzony przez Pana Michała Bulsę o temacie „Zawodzie, którego nie ma”, jako że szkoła ma siedzibę w dzisiejszym administracyjnym Zawodziu, dawniej będącym częścią Bogucic. To spotkanie odbyło się w dziale „Zawodzie” MDK. W ramach drugiego spotkania Przemysław Piwowarczyk pokazywał uczniom w jaki sposób odkrywać własne korzenie, jak poszukiwać w archiwach internetowych informacji o miejscach zamieszkania, np. pradziadków. To spotkanie odbyło się w Dziale „Bogucice”. Trzecie spotkanie z ZS1 odbyło się w momencie, kiedy uczniowie szkół ponadpodstawowych nie mieli już zajęć stacjonarnych, dlatego wyjątkowo odbyło się w centrum miasta, konkretnie w miejscu, gdzie kiedyś istniała Kuźnia Bogucka i staw Kuźniczy. Poprowadził je ponownie Przemysław Piwowarczyk i wykład dotyczył historii Katowic, w tym początków istnienia tego miasta mającego swój początek jako zaplecze pracownicze Kuźni Boguckiej. Tego samego dnia z tą samą grupą odbył się jeszcze spacer historyczny, częściowo w centrum Katowic, częściowo w Bogucicach, podczas którego powstała dokumentacja zdjęciowa wykorzystana następnie do stworzenia tablic. Uczniowie korzystali z wynajętego autobusu, który ułatwiał przemieszczanie się pomiędzy rożnymi punktami miasta.
Drugą grupą byli uczniowie Szkoły Podstawowej nr 40 w Katowicach, znajdującej się w centrum jednego z największych osiedli w Bogucicach – osiedlu Jerzego Kukuczki. Pierwsze spotkanie z uczniami poprowadził Przemysław Piwowarczyk, wspólnie z dziećmi poszukując ich przodków przy wykorzystaniu archiwów internetowych. Zajęcia miały charakter interaktywny, pan Przemysław wspólnie z dziećmi wyszukiwał miejsca zamieszkania ich przodków, sprawdzał jak kiedyś nazywały się ulice, przy których mieszkali, kto był dawnym właścicielem ich domów. Drugie spotkanie z uczniami poprowadził Michał Bulsa i wykład nosił nazwę „Bogucice, których nie ma”. Temat skupił się w szczególności na bliskich okolicach zamieszkania dzieci, żeby dodatkowo ich zaciekawić. Niestety ze względu na obostrzenia epidemiczne i zamknięcie szkół, ci uczniowie nie mogli już uczestniczyć w spacerze.
Trzecia grupa to również dzieci, wybrane z Zespołu Szkół nr 1, zaciekawione zajęciami modelarskimi. Ta grupa miała stworzyć działającą makietę młota kuźniczego, takiego jak pracował w Kuźni Boguckiej. Odbyły się 2 spotkania, podczas których uczniowie poznali zasadę działania takiego urządzenia, nauczyli się kompletować elementy, pracować z narzędziami, malować i kleić drewno. Po dwóch spotkaniach na skutek pandemii dalsze warsztaty nie były możliwe. Uczestnicy wszystkich powyższych spotkań otrzymywali drobny poczęstunek.
Po wprowadzeniu zmian w projekcie możliwa była dalsza jego realizacja w warunkach epidemicznych. Po zmianach zrealizowano kolejne dwa warsztaty modelarskie. Odbyły się w formie filmu instruktażowego przesłanego opiekunowi grupy i udostępnione uczniom na platformie do nauki online.
Pozostałe elementy projektu zostały zawarte w ramach czterodniowego finału, gdzie każdego dnia w mediach społecznościowych był zamieszczany inny materiał. Od 28 listopada kolejno zamieszczono: wykład Michała Bulsy „Bogucice, których nie ma”, tym razem jednak skupiający się na tematyce wokoło zmieniającej się przestrzeni Bogucic po przemianach gospodarczych, czyli czterech dekadach. Kolejnego dnia pani Barbara Szmatloch poprowadziła wykład „Od Kuźni do Strefy Kultury”, czyli przekrojowe ukazanie dziejów Bogucic. Trzeciego dnia Przemysław Piwowarczyk poprowadził wirtualny spacer po głównej ulicy Bogucic – ul. Leopolda Markiefki. Podczas wszystkich tych wydarzeń autorzy filmów byli dostępni dla widzów na czacie i mogli zadawać im pytania. Zwieńczeniem było stworzenie wirtualnego albumu składającego się z plansz informacyjnych, których treść układał i konsultował Michał Bulsa.
Wszystkie materiały w projekcie są dostępne na licencji CC BY-NC-ND 4.0